မီးရထားေတာင္မွ (ဟာသ)
လူတစ္ေယာက္ ဝမ္းကိုက္ေရာဂါ ျဖစ္သည္။ ဆရာဝန္ေတြနဲ ကုသည္။ မေပ်ာက္။
တိုင္းရင္းေဆးဆရာေတြဆီ သြားသည္။ ဘယ္လိုမွ မထူးၿခား။ လူမွာ တစ္ခ်ိန္လံုး
ဝမ္းသြားေန၍ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ အားလည္းမရွိေတာ့။
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အၾကံေပးသည္။
"ၿမိဳ႔ကေန ဆယ္မိုင္ေဝးတဲ့ 'ရြာသာယာ' မွာ ဦးၿဖိဳး ဆိုတဲ့ အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္။
ေပ်ာက္ေစ ဆရာလို႔ နာမည္ႀကီးတာပဲ။ ဘာေရာဂါကို မဆို လက္ခံကုသတယ္။
သြားျပၾကည့္ပါလား"
ေဝဒနာ ခံစားေနရသူ ဦးၿဖိဳးဆီ ေရာက္လာသည္။ မိမိခံစားေနရသည့္ ေဝဒနာကို ရွင္းၿပသည္။
ဦးၿဖိဳးက ေျပာသည္။
"အဝတ္အစားကို ခြၽတ္ၿပီး ခါးကို ကုန္းလိုက္ပါ"
အဘိုးႀကီး မီးသီးအနီးတြင္ ထြန္းထားေသာ မီးအိမ္ကို ယူလိုက္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ လူနာ၏
စအိုေရွ႔တြင္ မီးအိမ္ကို ေဝွ႔ယမ္းသည္။
ကုန္းေနရင္းက လူနာက မယံုတစ္ဝက္။ ယံုတစ္ဝက္ ျဖင့္ ေမးသည္။
"အဘ။ မီးအိမ္ကို ျပတာနဲ႔ ဝမ္းသြားတာ ရပ္ပါ့မလားဗ်"
"ဘာျဖစ္လို႔ မရပ္ရမွာလဲ။ မီးရထားေတာင္ ရပ္ေသးတာပဲ ဥစၥာ"
No comments:
Post a Comment