လူ႔ဘဝတစ္သက္က စာဖတ္တဲ့တစ္သက္ျဖစ္တယ္။
ငယ္ငယ္ေလးကစ ႀကီးျပင္းအိုမင္းေသဆံုးတဲ့အထိ စာဖတ္ၾကတယ္။
အသိပညာက စာအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ျဖစ္တယ္။
ႏွစ္လရာသီက စာအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ျဖစ္တယ္။
သဘာဝက စာအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ျဖစ္တယ္။
လူ႔ဘဝဆိုတာ ပိုႀကီးပိုထူတဲ့စာအုပ္ျဖစ္တယ္။
လူ႔ဘဝဆိုတဲ့စာအုပ္ကို ေန႔တိုင္းဖတ္ရတယ္။ တစ္သက္လံုးလည္း ဖတ္လို႔မကုန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ဖတ္တယ္။ အသက္ေသဆံုးတဲ့အထိ ဖတ္တယ္။ မဖတ္တာပဲရွိမယ္... ဖတ္စရာမရွိဘူးဆိုတာေတာ့ မရွိဘူး။ ဖတ္လို႔မကုန္ႏိုင္သလို ဖတ္ၿပီး အသိပညာမရဘူးဆိုတာလည္း မရွိဘူး။ ဖတ္ေလ အက်ဳိးရွိေလျဖစ္တယ္။
အခ်စ္ကိုဖတ္ရင္ အခ်စ္ကိုသိတယ္။ အမုန္းကိုဖတ္ရင္ အမုန္းကိုသိတယ္။ လူကိုဖတ္ရင္ လူကိုသိတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကိုဖတ္တာဟာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္သလိုပါပဲ။ ျမင့္ျမတ္ျခင္း၊ သစၥာရွိျခင္းကို ဖတ္တယ္ဆိုတာ စႏၵားရားေပၚ လမ္းေလွ်ာက္သလိုပဲ လွမ္းလိုက္တဲ့ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ
ေယာက္်ားကို ဖတ္တယ္။ မိန္းမကို ဖတ္တယ္။
မိန္းမဆိုတာ ေယာက္်ားေတြအတြက္ ေလာကမွာ အႀကိမ္တစ္ရာဖတ္လည္း ဖတ္မၿငီးတဲ့ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ျဖစ္တယ္။ ေယာက္်ားဆိုတာ မိန္းမေတြအတြက္ ေလာကမွာ အႀကိမ္တစ္ရာဖတ္လည္း ဖတ္မၿငီးတဲ့စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္
အထီးက်န္ျခင္းကို နားလည္ေအာင္ဖတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြဟာ အထီးမက်န္ေတာ့ဘူး။
စိတ္ညစ္ျခင္းကို နားလည္ေအာင္ဖတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြဟာ စိတ္မညစ္ေတာ့ဘူး။
နာက်င္ျခင္းကို နားလည္ေအာင္ဖတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြဟာ မနာက်င္ေတာ့ဘူး။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို နားလည္ေအာင္ဖတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ တိုးပြားတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို နားလည္ေအာင္ဖတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြဟာ ပိုေပ်ာ္ရႊင္တယ္။
မည္းေမွာင္တဲ့မိုးေန႔ထဲကေန ေနထြက္တဲ့ေန႔ကိုဖတ္တယ္။
ညအေမွာင္ထဲကေန တိမ္ျပာျပာေန႔ကိုဖတ္တယ္။
ေရာ္ရြက္ဝါထဲကေန ရြက္ႏုေဝတာကိုဖတ္တယ္။
သဲကႏာၱရထဲကေန အိုေအစစ္ကိုဖတ္တယ္။
ဒီလိုဆိုရင္ သာမန္လူမရႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးအႀကံကို သင္ရလိမ့္မယ္။
ေလာကမွာ ဖတ္ရအခက္ခဲဆံုးက လူ႔စိတ္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး သင္ကိုယ္တိုင္ျဖစ္တယ္။ တျခားလူကို သင္နားလည္ေအာင္ ဖတ္ႏိုင္ေပမယ့္ သင့္ကိုယ္သင္ နားလည္ေအာင္ဖတ္ဖို႔ခက္တယ္။ လူ႔ဘဝရဲ႕တစ္သက္ဟာ စာဖတ္တဲ့တစ္သက္ျဖစ္ရံုမက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဖတ္တာလည္းျဖစ္တယ္
(99sanay)
No comments:
Post a Comment