ဆရာမေျပာတဲ့
စင္ဒရဲလားပံုျပင္
“စင္ဒရဲလား” ပံုျပင္ကို လူတိုင္းဖတ္ဖူး၊ ၾကားဖူး၊ ၾကည့္ဖူးၾကမွာပါ။
“စင္ဒရဲလား” ပံုျပင္ကို အေနာက္ႏိုင္ငံ အေမရိကားမွာရွိတဲ့
ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ဆရာမ တစ္ဦးက သူ႔အတန္းသားေတြကို ဒီလို
ေျပာျပခဲ့ပါသတဲ့....
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးေတာ့ ဆရာမက ကေလးတစ္ေယာက္ကို အတန္းေရွ႕
ထြက္ျပီး “စင္ဒရဲလား” ပံုျပင္ကို အေျပာခိုင္းခဲ့တယ္။ ကေလးေလးက
အလြတ္နီးပါးရေနတဲ့ ပံုျပင္ကို အတန္းသားအားလံုး ၾကားေအာင္ ေျပာလိုက္တယ္။
ပံုျပင္ျပီးေတာ့ ဆရာမက ေမးခြန္းစထုတ္ေတာ့တယ္။
ဆရာမ...... ကေလးတို႔ ပံုျပင္ထဲက ဘယ္သူ႔ကို ၾကိဳက္လဲ? ဘယ္သူ႔ကို
မၾကိဳက္ဘူးလဲ..?ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ ဆရာမကို ေျပာျပပါ။
ကေလးမ်ား ...... စင္ဒရဲလားကို ၾကိဳက္တယ္။ ျပီးေတာ့ မင္းသားကိုၾကိဳက္တယ္။
မိေထြးနဲ႔ သူ႔သမီးကို မၾကိဳက္ဘူး။ စင္ဒရဲလားက စိတ္သေဘာထားေကာင္းတယ္။
လွတယ္။ မိေထြးနဲ႔သမီးက သူ႔အေပၚ မေကာင္းၾကဘူး။
ဆရာမ ..... တကယ္လို႔ ည(၁၂)နာရီမွာ စင္ဒရဲလားက ျမင္းရထားေပၚ အခ်ိန္မီ
မေရာက္ခဲ့ရင္ သူဘာျဖစ္သြားႏိုင္သလဲ..? ကေလးတို႔ ေတြးၾကည့္မိၾကလား..?
ကေလးမ်ား ..... စင္ဒရဲလားက အ၀တ္အစား အစုတ္အျပတ္နဲ႔ နဂိုညစ္ပတ္တဲ့
ရုပ္ေျပာင္းသြားႏိုင္တယ္။ ဟာ.. အဲဒီလိုဆိုရင္ မေတြး၀ံ့စရာပဲ။
ဆရာမ .... ဒါေၾကာင့္ ကေလးတို႔လည္း အခ်ိန္ကို ေလးစားတဲ့လူျဖစ္ရမယ္ေနာ္။
ႏို႔မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။ ေနာက္တစ္ခု
မိန္းကေလးေတြ သတိထားရမွာက အရြယ္ေရာက္လာရင္ ကိုယ့္အျပင္အဆင္ကို
သတိထားရမယ္။ ၾကည့္ရရုပ္ဆိုးတဲ့ အျပင္အဆင္ဆိုရင္ ေကာင္ေလးေတြ လန္႔ျပီး
မူးလဲသြားႏိုင္တယ္။
ဆရာမ .... ေကာင္းျပီ။ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက တကယ္လို႔ ကိုယ္ဟာ စင္ဒရဲလားရဲ႔
မိေထြးျဖစ္ခဲ့ရင္ ညစာစားပဲြမွာ မင္းသားနဲ႔ကဖို႔ စင္ဒရဲလားကို
ခြင့္ျပဳမလား..? ခြင့္မျပဳဘူးလား..? ကေလးတို႔ရဲ႔ အေျဖေတြ
ရိုးသားရမယ္ေနာ္...
(ခဏေလာက္ တိတ္ဆိတ္သြားျပီး ကေလးတစ္ေယာက္က လက္ေထာက္ျပတယ္)
ကေလး ..... တကယ္လို႔ ကြ်န္မသာ စင္ဒရဲလားရဲ႔ မိေထြးျဖစ္ခဲ့ရင္
စင္ဒရဲလားကို ညစာစားပဲြသြားဖို႔ ခြင့္မျပဳဘူး။
ဆရာမ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ?
ကေလး ..... ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ကိုယ့္သမီးကို ပိုခ်စ္လို႔..
ကိုယ့္သမီးကိုပဲ မင္းသားနဲ႔ ရေစခ်င္လို႔...
ဆရာမ... ဟုတ္တယ္။ လူေတြက မိေထြးလို႔ဆုိလိုက္ရင္ မေကာင္းတဲ့လူလို႔ပဲ
ျမင္ၾကတယ္။ မိေထြးဆိုတာ တစ္ျခားလူအေပၚမွာသာ မေကာင္းတာ
ကိုယ့္သားသမီးအေပၚမွာေတာ့ ေကာင္းၾကတာပဲ။ ကေလးတို႔ သေဘာေပါက္ၾကလား..
မိေထြးဆိုတာ လူဆိုးမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က တစ္ျခားကေလးေတြကို
ကိုယ့္သားသမီးေလာက္ မခ်စ္ႏိုင္ေသးတာ တစ္ခုပဲ။
ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက စင္ဒရဲလားကို သူ႔မိေထြးက တံခါးပိတ္
ေသာ့ခတ္ထားပါရက္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ညစာစားပဲြ သြားႏိုင္ျပီး အဲဒီညမွာ
သူအလွဆံုးျဖစ္ေနရတာလဲ...?
ကေလးမ်ား .... နတ္သမီးတစ္ပါးက ကူညီလို႔ပါ။ နတ္သမီးက သူ႔ကို လွပတဲ့
အ၀တ္အစားေတြ ဆင္ေပးတယ္။ ဖရံုသီးကို ျမင္းရထားလုပ္ေပးတယ္။ ၾကြက္ေတြကို
ျမင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့လို႔ပါ။
ဆရာမ .. သိပ္မွန္တဲ့ အေျဖေတြေပါ့။ တကယ္လို႔ နတ္သမီးရဲ႔ အကူသာ မရခဲ့ရင္
အဲဒီညစာစားပဲြကို သူသြားခြင့္ရမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား...?
ကေလးမ်ား ... ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာမ။
ဆရာမ .... တကယ္လို႔ ၾကြက္ေတြက သူ႔ကိုမကူခဲ့ရင္ အခ်ိန္မီ အိမ္ကို
သူျပန္ေျပးႏိုင္ခဲ့မလား...?
ကေလးမ်ား .... ျပန္ေျပးႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဟာ.. မင္းသားေတာ့ လန္႔သြားမွာပဲ။
ဆရာမ .... စင္ဒရဲလားကို နတ္သမီးက ကူခဲ့တာမွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ နတ္သမီးရဲ႔
အကူနဲ႔ပဲ မလံုေလာက္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးတို႔လည္း ဘယ္ေရာက္ေရာက္
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ လိုလာလိမ့္မယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ နတ္သမီးမွ မဟုတ္ဘူး။
ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမွ မဟုတ္ဘူး။ ကေလးတို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်ား ရဖို႔ ဆရာမ
ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ကေလးတို႔ စဥ္းစားၾကည့္စမ္း.. တကယ္လို႔ စင္ဒရဲလားက သူ႔မိေထြး
သြားခြင့္မျပဳတိုင္း မသြားဘဲ အဲဒီအခြင့္အေရးကို သူလက္လြတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
သူဟာ မင္းသားရဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္ ျဖစ္လာပါ့မလား...?
ကေလးမ်ား .... ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။ သူသာ လက္လြတ္ခဲ့ရင္ ညစာစားပဲြမွာ
မင္းသားနဲ႔ ဆံုႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို ၾကင္ယာေတာ္လဲ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဆရာမ .... မွန္လိုက္ေလ။ တကယ္လို႔္ စင္ဒရဲလား ကိုယ္တိုင္ကလည္း
မသြားခ်င္ဘူး။ သူ႔မိေထြးကလဲ မတားခဲ့ဘဲ သူ႔ကို သြားခြင့္ျပဳလဲ အလကားပဲ။
ဒီပဲြကို သြားဖို႔ ဘယ္သူက ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာလဲ...?
ကေလးမ်ား .... သူကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္ ဆရာမ။
ဆရာမ ... ေအး ဒါေၾကာင့္ မိဘလည္း မရွိ၊ မိေထြးလည္း မခ်စ္ခဲ့ေပမဲ့
သူ႔ကိုယ္သူ ခ်စ္ဖို႔ေတာ့ စင္ဒရဲလားက မေမ့ခဲ့ဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူခ်စ္လို႔
သူန႔ဲထိုက္တန္တယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ့ဲတ့ဲ အရာေတြကို သူလိုက္ရွာခဲ့တယ္။
ကေလးတို႔ထဲက လူေတြငါ့ကို မခ်စ္ၾကဘူး။ ငါဟာ စင္ဒရဲလားနဲ႔ ဘ၀တူပါလားလို႔
ထင္ခဲ့ရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ သိလား...?
ကေလးမ်ား.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ရမယ္ ဆရာမ။
ဆရာမ ... သိပ္ဟုတ္တာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခ်စ္ဖို႔ ဘယ္သူကမွ
လာတားဆီးလို႔ မရဘူး။ လူေတြေပးတဲ့ အခ်စ္နဲ႔ မလံုေလာက္ဘူးထင္ရင္
ကိုယ့္ကိုယ္ဆတိုးျပီး ပိုခ်စ္လိုက္၊ လူေတြက ကိုယ့္အတြက္ အခြင့္အေရး
မေပးဘူးဆိုရင္ အခြင့္အေရးကို ဆတိုးျပီး လိုက္ရွာလိုက္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
တကယ္ခ်စ္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ လိုအပ္တဲ့အရာကို ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြၾကမွာပဲ။
စင္ဒရဲလား ညစာစားပဲြကို တက္ေရာက္ဖို႔ ဘယ္သူမွ မတားႏိုင္ခဲ့သလို
ၾကင္ယာေတာ္ ျဖစ္လာဖို႔လဲ ဘယ္သူမွ မတားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္တိုင္က
လဲြလို႔ေပါ့။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား...?
ကေလးမ်ား... ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာမ။
ဆရာမ .... ေနာက္ဆံုး ေမးခြန္းက ဒီပံုျပင္မွာ ဘယ္အရာက မျဖစ္ႏိုင္သလဲ..
ကေလးမ်ား .... ည (၁၂)နာရီ ေနာက္ပိုင္း အရာအားလံုးဟာ
နဂိုအတိုင္းျဖစ္သြားတယ္ ဆိုေပမဲ့ စင္ဒရဲလားရဲ႔ ဖိနပ္က နဂိုအတိုင္း
ျဖစ္မသြားဘူး။
ဆရာမ.... ကေလးတို႔ အရမ္းေတာ္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ၾကည့္စမ္း
အရမ္းေတာ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စာေရးဆရာေတြေတာင္ မွားတတ္ၾကေသးတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္
အမွားလုပ္မိတယ္ဆိုတာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာမဟုတ္ဘူး။ ကေလးတို႔ထဲက
ေနာက္တစ္ခ်ိန္ စာေရးဆရာျဖစ္လာမဲ့သူေတြ ဒီပံုျပင္ေရးတဲ့ စာေရးဆရာထက္
ပိုေတာ္မယ္လို႔ ဆရာမ ယံုၾကည္တယ္။
ကေလးေတြရဲ႔ လက္ခုပ္သံက ဟိန္းျပီး ထြက္လာတယ္။ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္။
(အင္တာနက္ေပၚမွာ ဖတ္မိတာေလးပါ။ ပံုျပင္ၾကိဳက္သူမ်ားကို မွ်ေ၀ပါတယ္)
“စင္ဒရဲလား” ပံုျပင္ကို လူတိုင္းဖတ္ဖူး၊ ၾကားဖူး၊ ၾကည့္ဖူးၾကမွာပါ။
“စင္ဒရဲလား” ပံုျပင္ကို အေနာက္ႏိုင္ငံ အေမရိကားမွာရွိတဲ့
ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ဆရာမ တစ္ဦးက သူ႔အတန္းသားေတြကို ဒီလို
ေျပာျပခဲ့ပါသတဲ့....
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးေတာ့ ဆရာမက ကေလးတစ္ေယာက္ကို အတန္းေရွ႕
ထြက္ျပီး “စင္ဒရဲလား” ပံုျပင္ကို အေျပာခိုင္းခဲ့တယ္။ ကေလးေလးက
အလြတ္နီးပါးရေနတဲ့ ပံုျပင္ကို အတန္းသားအားလံုး ၾကားေအာင္ ေျပာလိုက္တယ္။
ပံုျပင္ျပီးေတာ့ ဆရာမက ေမးခြန္းစထုတ္ေတာ့တယ္။
ဆရာမ...... ကေလးတို႔ ပံုျပင္ထဲက ဘယ္သူ႔ကို ၾကိဳက္လဲ? ဘယ္သူ႔ကို
မၾကိဳက္ဘူးလဲ..?ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ ဆရာမကို ေျပာျပပါ။
ကေလးမ်ား ...... စင္ဒရဲလားကို ၾကိဳက္တယ္။ ျပီးေတာ့ မင္းသားကိုၾကိဳက္တယ္။
မိေထြးနဲ႔ သူ႔သမီးကို မၾကိဳက္ဘူး။ စင္ဒရဲလားက စိတ္သေဘာထားေကာင္းတယ္။
လွတယ္။ မိေထြးနဲ႔သမီးက သူ႔အေပၚ မေကာင္းၾကဘူး။
ဆရာမ ..... တကယ္လို႔ ည(၁၂)နာရီမွာ စင္ဒရဲလားက ျမင္းရထားေပၚ အခ်ိန္မီ
မေရာက္ခဲ့ရင္ သူဘာျဖစ္သြားႏိုင္သလဲ..? ကေလးတို႔ ေတြးၾကည့္မိၾကလား..?
ကေလးမ်ား ..... စင္ဒရဲလားက အ၀တ္အစား အစုတ္အျပတ္နဲ႔ နဂိုညစ္ပတ္တဲ့
ရုပ္ေျပာင္းသြားႏိုင္တယ္။ ဟာ.. အဲဒီလိုဆိုရင္ မေတြး၀ံ့စရာပဲ။
ဆရာမ .... ဒါေၾကာင့္ ကေလးတို႔လည္း အခ်ိန္ကို ေလးစားတဲ့လူျဖစ္ရမယ္ေနာ္။
ႏို႔မဟုတ္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။ ေနာက္တစ္ခု
မိန္းကေလးေတြ သတိထားရမွာက အရြယ္ေရာက္လာရင္ ကိုယ့္အျပင္အဆင္ကို
သတိထားရမယ္။ ၾကည့္ရရုပ္ဆိုးတဲ့ အျပင္အဆင္ဆိုရင္ ေကာင္ေလးေတြ လန္႔ျပီး
မူးလဲသြားႏိုင္တယ္။
ဆရာမ .... ေကာင္းျပီ။ ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက တကယ္လို႔ ကိုယ္ဟာ စင္ဒရဲလားရဲ႔
မိေထြးျဖစ္ခဲ့ရင္ ညစာစားပဲြမွာ မင္းသားနဲ႔ကဖို႔ စင္ဒရဲလားကို
ခြင့္ျပဳမလား..? ခြင့္မျပဳဘူးလား..? ကေလးတို႔ရဲ႔ အေျဖေတြ
ရိုးသားရမယ္ေနာ္...
(ခဏေလာက္ တိတ္ဆိတ္သြားျပီး ကေလးတစ္ေယာက္က လက္ေထာက္ျပတယ္)
ကေလး ..... တကယ္လို႔ ကြ်န္မသာ စင္ဒရဲလားရဲ႔ မိေထြးျဖစ္ခဲ့ရင္
စင္ဒရဲလားကို ညစာစားပဲြသြားဖို႔ ခြင့္မျပဳဘူး။
ဆရာမ ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ?
ကေလး ..... ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ကိုယ့္သမီးကို ပိုခ်စ္လို႔..
ကိုယ့္သမီးကိုပဲ မင္းသားနဲ႔ ရေစခ်င္လို႔...
ဆရာမ... ဟုတ္တယ္။ လူေတြက မိေထြးလို႔ဆုိလိုက္ရင္ မေကာင္းတဲ့လူလို႔ပဲ
ျမင္ၾကတယ္။ မိေထြးဆိုတာ တစ္ျခားလူအေပၚမွာသာ မေကာင္းတာ
ကိုယ့္သားသမီးအေပၚမွာေတာ့ ေကာင္းၾကတာပဲ။ ကေလးတို႔ သေဘာေပါက္ၾကလား..
မိေထြးဆိုတာ လူဆိုးမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔က တစ္ျခားကေလးေတြကို
ကိုယ့္သားသမီးေလာက္ မခ်စ္ႏိုင္ေသးတာ တစ္ခုပဲ။
ေနာက္ေမးခြန္းတစ္ခုက စင္ဒရဲလားကို သူ႔မိေထြးက တံခါးပိတ္
ေသာ့ခတ္ထားပါရက္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ညစာစားပဲြ သြားႏိုင္ျပီး အဲဒီညမွာ
သူအလွဆံုးျဖစ္ေနရတာလဲ...?
ကေလးမ်ား .... နတ္သမီးတစ္ပါးက ကူညီလို႔ပါ။ နတ္သမီးက သူ႔ကို လွပတဲ့
အ၀တ္အစားေတြ ဆင္ေပးတယ္။ ဖရံုသီးကို ျမင္းရထားလုပ္ေပးတယ္။ ၾကြက္ေတြကို
ျမင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့လို႔ပါ။
ဆရာမ .. သိပ္မွန္တဲ့ အေျဖေတြေပါ့။ တကယ္လို႔ နတ္သမီးရဲ႔ အကူသာ မရခဲ့ရင္
အဲဒီညစာစားပဲြကို သူသြားခြင့္ရမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား...?
ကေလးမ်ား ... ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာမ။
ဆရာမ .... တကယ္လို႔ ၾကြက္ေတြက သူ႔ကိုမကူခဲ့ရင္ အခ်ိန္မီ အိမ္ကို
သူျပန္ေျပးႏိုင္ခဲ့မလား...?
ကေလးမ်ား .... ျပန္ေျပးႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဟာ.. မင္းသားေတာ့ လန္႔သြားမွာပဲ။
ဆရာမ .... စင္ဒရဲလားကို နတ္သမီးက ကူခဲ့တာမွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ နတ္သမီးရဲ႔
အကူနဲ႔ပဲ မလံုေလာက္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးတို႔လည္း ဘယ္ေရာက္ေရာက္
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ လိုလာလိမ့္မယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ နတ္သမီးမွ မဟုတ္ဘူး။
ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမွ မဟုတ္ဘူး။ ကေလးတို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမ်ား ရဖို႔ ဆရာမ
ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ကေလးတို႔ စဥ္းစားၾကည့္စမ္း.. တကယ္လို႔ စင္ဒရဲလားက သူ႔မိေထြး
သြားခြင့္မျပဳတိုင္း မသြားဘဲ အဲဒီအခြင့္အေရးကို သူလက္လြတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္
သူဟာ မင္းသားရဲ႔ ၾကင္ယာေတာ္ ျဖစ္လာပါ့မလား...?
ကေလးမ်ား .... ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။ သူသာ လက္လြတ္ခဲ့ရင္ ညစာစားပဲြမွာ
မင္းသားနဲ႔ ဆံုႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို ၾကင္ယာေတာ္လဲ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဆရာမ .... မွန္လိုက္ေလ။ တကယ္လို႔္ စင္ဒရဲလား ကိုယ္တိုင္ကလည္း
မသြားခ်င္ဘူး။ သူ႔မိေထြးကလဲ မတားခဲ့ဘဲ သူ႔ကို သြားခြင့္ျပဳလဲ အလကားပဲ။
ဒီပဲြကို သြားဖို႔ ဘယ္သူက ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာလဲ...?
ကေလးမ်ား .... သူကိုယ္တိုင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္ ဆရာမ။
ဆရာမ ... ေအး ဒါေၾကာင့္ မိဘလည္း မရွိ၊ မိေထြးလည္း မခ်စ္ခဲ့ေပမဲ့
သူ႔ကိုယ္သူ ခ်စ္ဖို႔ေတာ့ စင္ဒရဲလားက မေမ့ခဲ့ဘူး။ သူ႔ကိုယ္သူခ်စ္လို႔
သူန႔ဲထိုက္တန္တယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ့ဲတ့ဲ အရာေတြကို သူလိုက္ရွာခဲ့တယ္။
ကေလးတို႔ထဲက လူေတြငါ့ကို မခ်စ္ၾကဘူး။ ငါဟာ စင္ဒရဲလားနဲ႔ ဘ၀တူပါလားလို႔
ထင္ခဲ့ရင္ ဘာလုပ္ရမလဲ သိလား...?
ကေလးမ်ား.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ရမယ္ ဆရာမ။
ဆရာမ ... သိပ္ဟုတ္တာေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခ်စ္ဖို႔ ဘယ္သူကမွ
လာတားဆီးလို႔ မရဘူး။ လူေတြေပးတဲ့ အခ်စ္နဲ႔ မလံုေလာက္ဘူးထင္ရင္
ကိုယ့္ကိုယ္ဆတိုးျပီး ပိုခ်စ္လိုက္၊ လူေတြက ကိုယ့္အတြက္ အခြင့္အေရး
မေပးဘူးဆိုရင္ အခြင့္အေရးကို ဆတိုးျပီး လိုက္ရွာလိုက္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
တကယ္ခ်စ္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ လိုအပ္တဲ့အရာကို ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြၾကမွာပဲ။
စင္ဒရဲလား ညစာစားပဲြကို တက္ေရာက္ဖို႔ ဘယ္သူမွ မတားႏိုင္ခဲ့သလို
ၾကင္ယာေတာ္ ျဖစ္လာဖို႔လဲ ဘယ္သူမွ မတားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္တိုင္က
လဲြလို႔ေပါ့။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား...?
ကေလးမ်ား... ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာမ။
ဆရာမ .... ေနာက္ဆံုး ေမးခြန္းက ဒီပံုျပင္မွာ ဘယ္အရာက မျဖစ္ႏိုင္သလဲ..
ကေလးမ်ား .... ည (၁၂)နာရီ ေနာက္ပိုင္း အရာအားလံုးဟာ
နဂိုအတိုင္းျဖစ္သြားတယ္ ဆိုေပမဲ့ စင္ဒရဲလားရဲ႔ ဖိနပ္က နဂိုအတိုင္း
ျဖစ္မသြားဘူး။
ဆရာမ.... ကေလးတို႔ အရမ္းေတာ္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ၾကည့္စမ္း
အရမ္းေတာ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စာေရးဆရာေတြေတာင္ မွားတတ္ၾကေသးတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္
အမွားလုပ္မိတယ္ဆိုတာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာမဟုတ္ဘူး။ ကေလးတို႔ထဲက
ေနာက္တစ္ခ်ိန္ စာေရးဆရာျဖစ္လာမဲ့သူေတြ ဒီပံုျပင္ေရးတဲ့ စာေရးဆရာထက္
ပိုေတာ္မယ္လို႔ ဆရာမ ယံုၾကည္တယ္။
ကေလးေတြရဲ႔ လက္ခုပ္သံက ဟိန္းျပီး ထြက္လာတယ္။ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္။
(အင္တာနက္ေပၚမွာ ဖတ္မိတာေလးပါ။ ပံုျပင္ၾကိဳက္သူမ်ားကို မွ်ေ၀ပါတယ္)
ေက်ာ္စံလင္း
No comments:
Post a Comment